بررسی عوامل انسانی مرتبط با بروز سوانح ترافیکی منجر به فوت در استان ایلام در سال ۱۳۹۱

مقدمه: سوانح ترافیکی دومین علت مرگ و میر و مصدومیت و نخستین عامل از دست رفتن عمر در ایران است. این مطالعه با هدف شناسایی ویژگی  های انسانی مرتبط با وقوع سوانح ترافیکی در استان ایلام انجام شد.   مواد و روش ها: داده های مربوط به سوانح ترافیکی استان ایلام طی مطالعه مقطعی(توصیفی-تحلیلی) به روش سرشماری در دوره یک ساله(1391) مورد آنالیز قرار گرفت. این داده ها بر اساس فرم کام 114 و توسط کارشناسان راهنمایی و رانندگی با حضور در صحنه تصادف جمع آوری شده بود. پس از بررسی و آماده سازی، داده ها وارد نرم افزارvol.13  stata شده و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته های پژوهش: مجموع 2314 سانحه ترافیکی مورد بررسی قرار گرفت رانندگانی که دچار سانحه شده بودند 3317 نفر مرد(88/96 درصد) و 107 نفر زن(13/3 درصد) بودند. میانگین سنی رانندگان(83/10±33/36) بود. بیشترین فراوانی تصادفات در گروه سنی 21 تا 30 سال(5/36 درصد) و کمترین در گروه سنی 71 تا 80 سال با(3/0 درصد) بود. بین سن راننده، تحصیلات راننده، استفاده از کمربند ایمنی، گواهینامه رانندگی، علل انسانی و سوانح ترافیکی منجر به مرگ یا مصدومیت رابطه آماری معنی داری دیده شد(0.05>p). شانس تطبیق شده برای سوانح ترافیکی منجر به مرگ یا مصدومیت در عدم استفاده از کمربند ایمنی 70/4 برابر بیشتر از استفاده از کمربند ایمنی بود و شانس تطبیق برای سوانح ترافیکی منجر به مرگ یا مصدومیت در عدم رویت گواهینامه رانندگی 9/2 برابر بیشتر از گواهینامه پایه یک بود(p<0.05). بحث و نتیجه گیری: آموزش و الزام رانندگان به رعایت قوانین و مقررات رانندگی و استفاده از کمربند ایمنی می تواند در تعدیل حوادث  ترافیکی منجر به مرگ یا مصدومیت نقش به سزایی داشته باشد.